به نقل از «عصر ایران»

درمان آسم، تصلب شرایین و آنژیو طبیعی قلب با این گیاه باستانی

تاریخ انتشار: ۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۹۹۱۹۳

آمی ویسناگا (Ammi visnaga) گونه ای از گیاهان گلدار در خانواده هویج است که با نام های رایج بسیاری از جمله خلال دندان اسپانیایی، خلا یا خلین شناخته می شود. این گیاه در اصل بومی اروپا، آسیا و شمال آفریقا است، اما می توان آن را به عنوان یک گونه معرفی شده در سراسر جهان یافت.

به نظر می رسد که آمی از واژه یونانی ammos به معنای "شن" گرفته شده است و به زیستگاه گیاه اشاره دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ویسناگا نیز ممکن است از اصطلاح "bisacutum" به معنای "دو نوک تیز" گرفته شده باشد.

به گزارش برنا، ویسناگا یک گیاه دارویی علفی است که ارتفاع آن حدودا 120 سانتی متر است. این گیاه در خاکی با زهکشی مناسب و مخلوطی از خاک رس و ماسه پودر شده به راحتی رشد می کند.

گفتنی است که ریشه آن شباهت زیادی به ریشه هویج دارد و ساقه نیز مستقیم و بسیار منشعب است. برگها تا 20 سانتی متر طول دارند و معمولا بیضی تا مثلثی شکل هستند، اما گاها به بخش های کوچک خطی تا نیزه ای تقسیم می شوند.

گلدهی به طور معمول از ماه ژوئیه تا سپتامبر انجام می شود. میوه نیز یک ساختار بیضی شکل فشرده است و حدود 3 میلی متر طول دارد. خلا غالبا دو ماه از سال گل می دهد و با قهوه ای شدن سر گل ها، میوه ها آماده برداشت می شوند.

مزایای سلامتی خلا

آمی ‌ویسناگا در برخی کشورها به عنوان داروی گیاهی برای اهداف مختلف درمانی استفاده می شود. تاریخچه باستانی خواص دارویی متنوعی را برای این گیاه برشمرده است. به همین دلیل خلا امروزه به عنوان یک منبع گیاهی محبوب در راستای کمک به درمان انواع ناخوشی ها شناخته می شود.

از این گیاه به صورت کامل یا جزئی برای تولید تعدادی از داروهای گیاهی استفاده می شود که عمدتا در جهت درمان کولیک کلیوی، سنگ های سیستم کلیوی و ادراری، آنژین صدری، اختلالات قلبی عروقی و آسم کاربرد دارند. این گیاه همچنین به عنوان یک داروی محلی برای ویتیلیگو و پسوریازیس شهرت فراوانی دارد.

اشکال مختلف ویسناگا را می توان از طریق عطاری های سراسر کشور تهیه کرد. علاوه بر این تمامی نکاتی که در خصوص خواص این گیاه در اختیار علاقه مندان قرار می گیرند، از طریق وب سایت وزارت کشاورزی آمریکا قابل دسترسی هستند:

- سلامت سیستم قلبی عروقی

برخی تحقیقات نشان داده اند که گیاه مد نظر می تواند بر سلامت قلب و عروق مدل های حیوانی تاثیر بگذارد. خلا به عنوان یک ترکیب گشاد کننده عروق عمل و در نتیجه به کاهش سطح فشار خون کمک می کند.

این گیاه به دلیل اثرات ضد اسپاسم قوی روی عروق کرونر به آرامش رگ های خونی نیز یاری می رساند. گفتنی است که می توان از آن برای افزایش سطح HDL، اشکال خفیف آنژین (درد قفسه سینه)، ضربان قلب نامنظم (آریتمی)، نارسایی احتقانی قلب و تصلب شرایین استفاده کرد.

- محافظت از کلیه ها، کبد و کیسه صفرا

گیاه مورد بحث ادرار آور است و به پیشگیری و درمان سنگ های کلیوی کمک می کند. تحقیقات حیوانی انجام شده روی موش های آزمایشگاهی نشان داده است که این گیاه می تواند رسوب کریستال های کلیوی را کاهش دهد.

علاوه بر این خلا برای درمان عفونت های دستگاه ادراری کاربرد دارد، زیرا این گیاه دارای خواص ضد قارچی و ضد باکتریایی است. بسیاری بر این باور هستند که خلا به عملکرد صحیح کیسه صفرا و کبد هم یاری می رساند. درمان موثر سنگ های صفراوی نیز یکی دیگر از نقاط قوت ویسناگا محسوب می‌ شود.

- کمک به درمان اختلالات پوستی

خلا در درمان عفونت های پوستی استفاده می شود. در برخی اسناد باستانی مصر و هند، استفاده از این گیاه برای درمان ویتیلیگو به طور برجسته ذکر شده است. برخی همچنین ادعا می کنند که گیاه مذکور را می توان از طریق دهان و به صورت خوراکی برای درمان پسوریازیس مصرف کرد. با این حال چنین عملکردی توسط مقالات علمی تایید نشده است.

از طرفی دیگر این گیاه را به صورت محلی و به طور مستقیم روی پوست برای درمان ریزش مو استفاده می کنند. خلا همچنین به دلیل خاصیت ضد التهابی خود برای درمان زخم ها، گزش های سمی و تورم پوست نیز کارایی دارد.

کاربردهای سنتی خلا

- چای تهیه شده از میوه این گونه به عنوان یک داروی گیاهی برای سنگ کلیه در مصر استفاده شده است

- ویسناگا یک شل کننده عضلانی موثر است و قرن هاست که برای کاهش درد غیرقابل تحمل سنگ کلیه استفاده می شود

- از ترکیبات موجود در ویسناگا برای ساخت داروهای ایمن به منظور درمان آسم و حساسیت استفاده می شود، از جمله کرومولین سدیم

- دانه ها ادرار آور و سنگ شکن هستند

- از دانه ها در درمان آسم، آنژین، تصلب شرایین و سنگ کلیه استفاده می شود

- با شل کردن عضلات مجرای ادرار، ویسناگا درد ناشی از سنگ‌ های کلیوی به دام افتاده را کاهش می‌ دهد

- نسبت HDL به LDL را در خون افزایش و تشکیل پلاک را در جدار شریان ها کاهش می دهد

- درد آنژین صدری را تسکین می دهد

- برای درمان ویتیلیگو استفاده می شود

- زخم ها، التهاب، پسوریازیس و گزش های سمی را تسکین می دهد

- میوه کامل به طور سنتی برای درمان بیماری های دستگاه تنفسی مانند آسم، برونشیت، آمفیزم و سیاه سرفه و همچنین اختلالات قلبی عروقی، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، مشکلات کبد و کیسه صفرا کاربرد دارد

دوز پیشنهادی

اکثر مطالعات انجام شده در خصوص این گیاه روی مدل های حیوانی صورت گرفته اند. از این رو، همچنان دوز توصیه شده خاصی برای مصرف توسط انسان وجود ندارد. بر اساس برخی از منابع، می توان 30 قطره از عصاره گیاهی را حداکثر سه بار در روز مصرف کرد. برای تهیه دمنوش نیز می توانیم یک قاشق چایخوری از این گیاه را با یک فنجان آب به مدت 25 دقیقه دم کنیم.

پیش از مصرف هرگونه دارو شیمیایی یا گیاه به عنوان دارو با پزشک متخصص یا داروساز مشورت کنید.

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: گیاه باستانی استفاده می شود عنوان یک برای درمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۹۹۱۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور و سقوط شهر باستانی هرم‌ها

شهر ۲۰۰۰ ساله «تئوتیئواکان» در مکزیک زمانی یکی از بزرگ‌ترین مراکز شهری در جهان باستان بود و حالا به یکی از مقاصد محبوب گردشگران تبدیل شده است.

به گزارش ایسنا،‌ «تئوتیئواکان» (Teotihuacan) که در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی «مکزیکوسیتی» امروزی واقع شده است، یکی از بزرگترین مراکز شهری جهان باستان بود و مشخص نیست چه کسی آن را بنا کرده است. این شهر در فاصله بین ۲۱۰۰ سال قبل (یعنی زمان که ساخت آن آغاز شد) تا حدود ۱۴۰۰ سال قبل (یعنی زمانی که وارد دوره افول شد و آتش‌سوزی رخ داد که خسارت بزرگی به جای گذاشت) رونق داشت. با این حال حتی با افول «تئوتیئواکان»، این شهر هرگز به طور کامل از بین نرفت و «آزتک»‌ها بعدها مرتبا برای اجرای مراسم‌هایی به این مکان مراجعه می‌کردند.

«لایوساینس» درباره این شهر باستانی نوشته است: مشخص نیست ساکنان «تئوتیئواکان»، این شهر و بناهای داخل آن را چه می‌نامیدند. نام کنونی این شهر را «آزتک»ها انتخاب کردند و معنای آن «مکانی که خدایان خلق شدند» است.

«تئوتیئواکان» در دوران اوج خود، یک مرکز شهری به مساحت ۲۰ کیلومتر مربع با جمعیتی معادل بیش از ۱۰۰ هزار نفر را در برمی‌گرفت و تأثیرگذاری آن تا مرکز مکزیک و حتی گواتمالا مشهود بود.

این شهر با استفاده از یک طرح شبکه‌ای، سازماندهی شده بود و بسیاری از مردم در آنچه که محققان با نام «مجموعه آپارتمانی» عنوان می‌کنند، زندگی می‌کردند که چندین خانواده را شامل می‌شد. یک پروژه نقشه‌برداری باستان‌شناسی حدود ۲۲۰۰ مورد از این سازه‌ها را در داخل شهر شناسایی کرد و کاوش‌ها نشان داد که مصالح برخی متفاوت است و در ساخت برخی از آنها سنگ و گچ آهکی بیشتری استفاده شده است.

«خیابان مردگان»

خیابان اصلی شهر که امروز با نام «خیابان مردگان» شناخته می‌شود، در محور شمالی ـ جنوبی قرار دارد. طول این خیابان ۳.۲ کیلومتر است و سه مجتمع هرمی بزرگ را شامل می‌شود.

«هرم ماه»

در انتهای شمالی این خیابان، «هرم ماه» که برگرفته از یک نام آزتکی است، قرار دارد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد این بنا در چند مرحله بین سال‌های ۱ تا ۳۵۰ پس از میلاد ساخته شده است. این بنا به عنوان یک سکوی کوچک شروع شد و در نهایت به یک هرم با ارتفاع ۴۶ متر تبدیل شد. سکوهای مرتفع آن احتمالاً برای تشریفاتی استفاده می‌شده است که مردم بتوانند از زمین هم شاهد آن باشند. در مقبره‌های مرتبط با این سازه، بقایای قربانی‌های انسان و حیوان همراه با اشیاء خاکسپاری مانند سنگ‌های ابسیدین کشف شده است.

در کمتر از نیم کیلومتری جنوب «هرم ماه»، «هرم خورشید» قرار دارد. این هرم با ارتفاع بیش از ۶۳ متر، یکی از بزرگترین سازه‌های ایجاد شده در دنیای جدید «پیشا کلمبیا» است که در حدود سال ۲۰۰ میلادی ساخته شده است.

در سال ۱۹۷۱، یک گروه باستان‌شناسان تونلی را در زیر هرم کشف کردند که ورودی آن در نزدیکی «خیابان مردگان» قرار داشت. آنها تونل را کاوش کردند و دریافتند که به یک اتاقک به شکل برگ شبدر منتهی می‌شود که متأسفانه در دوران باستان غارت شده بود. این غار احتمالاً برای انجام مراسم خاصی مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

کشف دیگری که اواخر سال گذشته اعلام شد، گنجینه کوچکی از هدایا بود که ممکن است به زمان شروع ساخت هرم بازگردد. در میان اقلام یافت‌شده یک نقاب مارپیچ سبز وجود داشت که ممکن است تصویرگر چهره یک فرد باستانی باشد.

«معبد مار پَردار»

«معبد مار پَردار» که به نام «La Ciudadela» نیز شناخته می‌شود، در جنوب «هرم خورشید» واقع شده است. نقطه کانونی این بنای تاریخی یک هرم شش پله‌ای کوچکتر از دو نمونه دیگر در «خیابان مردگان» است. دو مجتمع آپارتمانی واقع در نزدیکی آن نیز ممکن است محل سکونت اشراف‌زادگان شهر بوده باشند.

گمان می‌رود این هرم در قرن سوم پس از میلاد ساخته شده است. در این سازه سرهایی متناوب تصویرگر «کوئتزالکواتل»، خدای آزتک‌ها و موجودی هستند که به نظر می‌رسد «تلالوک» (Tlaloc)، دیگر خدای «آزتک»ها را به تصویر می‌کشد.

گور حدود ۲۰۰ نفر در نزدیکی این هرم کشف شده است. بسیاری از آنها مردان جوان بودند و پیشکش‌های کنار گورها نشان می‌دهد جنگجو بودند. این نکته که بسیاری از آنها با مچ‌های ضرب‌دری در پشت کمر پیدا شدند، نشان می‌دهد آنها را بسته بودند و به دلایلی قربانی شده‌اند. زنان جوان و چند مرد مسن نیز به همراه پیشکش پیدا شدند.

هنرهای نقش بسته روی دیوار

«تئوتیئواکان» به خاطر نقاشی‌های دیواری رنگارنگش شهرت دارد. آنها را می‌توان در بسیاری از مجتمع‌های آپارتمانی شهر و همچنین در ساختمان‌های دیگری که به عنوان کاخ‌ها و معابد شناخته می‌شوند، پیدا کرد. در میان نقوشی که می‌توان دید، تصاویری از خدای طوفان آزتک‌ها و همچنین خدایی است که محققان آن را «الهه بزرگ» می‌نامند. نقوش دیگر شامل پرندگان، پلنگ، جغد و مارِ پردار است.

با بررسی برخی از هرم‌های مشهور این شهر مشخص شد که «تئوتیئواکان» چند زمین‌لرزه شدید را در فاصله ۱۰۰ تا ۶۰۰ میلادی تجربه کرده است. 

باستان‌شناسان فکر می‌کنند زلزله‌های بزرگ نه تنها به اهرام شهر آسیب فیزیکی وارد کرده، بلکه ممکن است به بی‌ثباتی ساختارهای اجتماعی و سیاسی آن منتهی و در نهایت به نابودی شهر منجر شود.

انتهای پیام